๏ ช่อเจ้างามแต่เหงาดูเศร้านัก
ถูกพิษรักหยอกเล่นจนเป็นแผล
เขาเบื่อชมจากลาไม่มาแล
ช้ำดวงแดไร้ค่าน้ำตาริน
๏ ไฉนเลยร้อยเล่ห์รวนเรยิ่ง
มาโน้มกิ่งช่อรักแล้วหักสิ้น
เหลือรอยร้าวฝังลงที่ตรงจินต์
หลงลืมกลิ่นหวานลดจึงหมดลง
๏ โอ้อกเอ๋ยหวั่นไหวหายใจแผ่ว
หมดรักแล้วแลเห็นเช่นเศษผง
ร้าวรอนทรวงชีวิตแทบปลิดปลง
นวลอนงค์เจ็บสิ้นทั้งวิญญาณ
๏ ระทมไห้ครวญคำกำสรดนัก
เมื่อช่อรักหักลงโปรดสงสาร
หทัยนี้คลายคลอนสิรอนราน
ทั้งดวงมานหมองหม่นมิพ้นพราง
~แม่ค้าหน้าหวาน~
ถูกพิษรักหยอกเล่นจนเป็นแผล
เขาเบื่อชมจากลาไม่มาแล
ช้ำดวงแดไร้ค่าน้ำตาริน
๏ ไฉนเลยร้อยเล่ห์รวนเรยิ่ง
มาโน้มกิ่งช่อรักแล้วหักสิ้น
เหลือรอยร้าวฝังลงที่ตรงจินต์
หลงลืมกลิ่นหวานลดจึงหมดลง
๏ โอ้อกเอ๋ยหวั่นไหวหายใจแผ่ว
หมดรักแล้วแลเห็นเช่นเศษผง
ร้าวรอนทรวงชีวิตแทบปลิดปลง
นวลอนงค์เจ็บสิ้นทั้งวิญญาณ
๏ ระทมไห้ครวญคำกำสรดนัก
เมื่อช่อรักหักลงโปรดสงสาร
หทัยนี้คลายคลอนสิรอนราน
ทั้งดวงมานหมองหม่นมิพ้นพราง
~แม่ค้าหน้าหวาน~