ใครจะเศร้าเหงาทรวงถึงดวงน้อง
จึ่งพร่ำร้องบอกลมมาพรมพร่าง
ถ้อยรำพันวจีเหงาเคล้าครวญคราง
รักจืดจางนวลน้องร้องระทม
จะให้คิดเปลี่ยนผันนั้นคงสาย
รักที่หมายหลุดลอยพลอยขื่นขม
ไม่ขอยื้อฉุดรักจักตรอมตรม
ร้องระงมสมใจให้ชาชิน
พระอาทิตย์อัสดง
จึ่งพร่ำร้องบอกลมมาพรมพร่าง
ถ้อยรำพันวจีเหงาเคล้าครวญคราง
รักจืดจางนวลน้องร้องระทม
จะให้คิดเปลี่ยนผันนั้นคงสาย
รักที่หมายหลุดลอยพลอยขื่นขม
ไม่ขอยื้อฉุดรักจักตรอมตรม
ร้องระงมสมใจให้ชาชิน
พระอาทิตย์อัสดง
เพียงคำเปรย เผยพ้อ คนท้อร่ำ
หอบระกำ ช้ำนาง จางถวิล
สะอื้นกลาง พร่างฝน ที่หล่นริน
สวาสดิ์สิ้น ผินเลือน เจ้าเอื้อนลา
อยากประโลม โจมขวัญ แต่หวั่นนัก
ด้วยซากปรัก รักลวง หน่วงผวา
ยังปักแน่น แก่นใจ ไม่สร่างซา
เกรงจักคว้า ปมเก่า เข้าย้ำตรม
ปภัสร์
๒๑ กรกฎาคม ๒๕๕๔
จะไม่เกี่ยวเหนี่ยวรั้งแม้ครั้งไหน
บอกดวงใจให้ฝืนยามขื่นขม
เจ็บระกำช้ำดวงทรวงระบม
ขาดรักห่มพรมร่างนวลนางน้อง
เพียงวจีพี่พร่ำฉ่ำกมล
ใจทุรน-หล่นหายมลายผอง
ต่อไปนี้มีรักจักมิครอง
แค่เพียงสองคล้องสัมพันธ์มั่นมิคลาย
พระอาทิตย์อัสดง
บอกดวงใจให้ฝืนยามขื่นขม
เจ็บระกำช้ำดวงทรวงระบม
ขาดรักห่มพรมร่างนวลนางน้อง
เพียงวจีพี่พร่ำฉ่ำกมล
ใจทุรน-หล่นหายมลายผอง
ต่อไปนี้มีรักจักมิครอง
แค่เพียงสองคล้องสัมพันธ์มั่นมิคลาย
พระอาทิตย์อัสดง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
