ไม่ได้เตรียมที่ว่างข้างกายนี้
ไว้อีกที่..เพื่อเขา เข้าร่วมฝัน
ไม่เชื่อในไมตรีที่สัมพันธ์
จะเกิดทันชาตินี้..พี่ผิดเอง
เพราะว่านานเหลือเกินที่เดินหา
ไร้กานดามาสนจนนอนเขลง
นอนทอดหุ่ยลุยแห้วแล้วเลบง
มาครื้นเครงกาพย์กานท์จนนานนม...
...จู่..จู่เธอ ก็มา จ๋าจิจ๊ะ
อะชิชะ..จ่อจิตสนิทสนม
ใจเรารื้นชื่นฉ่ำในคำชม
เหมือนได้ลมเหมันต์กระสันตน
สายตาเธอมองฉันดูมั่นหมาย
เหมือนจะกัดกลืนชายซักหลายหน
เรามองออกดอกหนาแม่หน้ามน
เราเลยซุกเบ็ดปนบนกายเรา
กะถ้ากินสิ้นแน่แม่ติดเบ็ด
เอาให้เข็ดเต็มอยากฝากบอกเขา
กินไม่อิ่มอย่าไปให้ซึมเซา
ให้ฮุบเราเข้าไว้ในกายเธอ !
..ไม่ได้เตรียม..ทางออกบอกไม่ถูก
นอนบนฟูกมานานหวานเสนอ
เขาไม่คายตายแท้แน่จริงเออ..
ด้วยเราเซ่อ..ไม่เข็ด..ติดเบ็ดเอง..
ไว้อีกที่..เพื่อเขา เข้าร่วมฝัน
ไม่เชื่อในไมตรีที่สัมพันธ์
จะเกิดทันชาตินี้..พี่ผิดเอง
เพราะว่านานเหลือเกินที่เดินหา
ไร้กานดามาสนจนนอนเขลง
นอนทอดหุ่ยลุยแห้วแล้วเลบง
มาครื้นเครงกาพย์กานท์จนนานนม...
...จู่..จู่เธอ ก็มา จ๋าจิจ๊ะ
อะชิชะ..จ่อจิตสนิทสนม
ใจเรารื้นชื่นฉ่ำในคำชม
เหมือนได้ลมเหมันต์กระสันตน
สายตาเธอมองฉันดูมั่นหมาย
เหมือนจะกัดกลืนชายซักหลายหน
เรามองออกดอกหนาแม่หน้ามน
เราเลยซุกเบ็ดปนบนกายเรา
กะถ้ากินสิ้นแน่แม่ติดเบ็ด
เอาให้เข็ดเต็มอยากฝากบอกเขา
กินไม่อิ่มอย่าไปให้ซึมเซา
ให้ฮุบเราเข้าไว้ในกายเธอ !
..ไม่ได้เตรียม..ทางออกบอกไม่ถูก
นอนบนฟูกมานานหวานเสนอ
เขาไม่คายตายแท้แน่จริงเออ..
ด้วยเราเซ่อ..ไม่เข็ด..ติดเบ็ดเอง..
"บ้านริมโขง"
๒๑ กรกฎาคม ๒๕๕๔