ตื่นขึ้นมาเขียนกลอนนอนไม่หลับ
เหมือนไข้จับนอนเดี๋ยวแสนเปลี่ยวเหงา
ฟังหัวใจตนเต้นเห็นไม่เบา
โอ้..ตัวเรา ปลอบหัวใจ อย่างไรดี
บอกให้เบาลงหน่อยค่อยค่อยเต้น
บอกให้เร้นเสียงลงตรงเสียดสี
บอกให้อยู่นิ่งนิ่งจริงเสียที
บอกอย่างงี้อย่างนี้ก็ไม่เอา
แค่หัวใจดวงเดียวยังเคี่ยวหนัก
ชอบทะลักทะเล้นเล่นเรื่องเขา
เรื่องของตนมัวหม่นบ่นงึมเงา
หัวใจเราไม่เชื่อเมื่อเราปราม
จึงหยุดสอนใจใครให้หยุดฝัน
หัวใจนั้นดื้อนักเกินหักห้าม
บอกไม่ได้ถ้ารักต้องรักตาม
หัวใจงามดวงเดียวเขี้ยวจริงจริง
อยากจะหาหัวใจใครเป็นเพื่อน
อาจจะเตือนได้บ้างอย่างใจหญิง
มาสั่งห้ามลดห่ามตามประวิง
ได้พักพิงอิงกันฉันและเธอ
ขอประกาศตามบอร์ดออดอ้อนหา
ฝากกานดาคนไหนได้เสนอ
หากหัวใจยังว่างร้างคนเจอ
มานะเออ..มาฝากใจ ไว้คู่กัน.
เหมือนไข้จับนอนเดี๋ยวแสนเปลี่ยวเหงา
ฟังหัวใจตนเต้นเห็นไม่เบา
โอ้..ตัวเรา ปลอบหัวใจ อย่างไรดี
บอกให้เบาลงหน่อยค่อยค่อยเต้น
บอกให้เร้นเสียงลงตรงเสียดสี
บอกให้อยู่นิ่งนิ่งจริงเสียที
บอกอย่างงี้อย่างนี้ก็ไม่เอา
แค่หัวใจดวงเดียวยังเคี่ยวหนัก
ชอบทะลักทะเล้นเล่นเรื่องเขา
เรื่องของตนมัวหม่นบ่นงึมเงา
หัวใจเราไม่เชื่อเมื่อเราปราม
จึงหยุดสอนใจใครให้หยุดฝัน
หัวใจนั้นดื้อนักเกินหักห้าม
บอกไม่ได้ถ้ารักต้องรักตาม
หัวใจงามดวงเดียวเขี้ยวจริงจริง
อยากจะหาหัวใจใครเป็นเพื่อน
อาจจะเตือนได้บ้างอย่างใจหญิง
มาสั่งห้ามลดห่ามตามประวิง
ได้พักพิงอิงกันฉันและเธอ
ขอประกาศตามบอร์ดออดอ้อนหา
ฝากกานดาคนไหนได้เสนอ
หากหัวใจยังว่างร้างคนเจอ
มานะเออ..มาฝากใจ ไว้คู่กัน.
"บ้านริมโขง"
๑๘ กรกฎาคม ๒๕๕๔