
ง่วงกลางวัน ฝันยามสาย บ่ายบ่ายตื่น
ตกกลางคืน ตาสว่าง อย่างแสงสูร
นั่งหน้าแจ่ม แซมหน้าสาว ขาวอกนูน
เก็บจำปูนจำปามาเชยชม
เหมือนปีศาจขาดแสงแล้วแรงเหลือ
มาจุนเจือสาวสาวพราวสุขสม
ร้องโอเกะปานเรไรให้ระงม
สุขอารมณ์ใครเล่าเท่าฉันเป็น
...กลับมานอนคุดคู้อยู่ที่เก่า
เอาความเหงาคลุมร่างอย่างเห็นเห็น
รักก็หายเมียก็หนีนี่ลำเค็ญ
ชีวิตเช่นตัวเรา...เศร้าเหลือเกิน...
ตกกลางคืน ตาสว่าง อย่างแสงสูร
นั่งหน้าแจ่ม แซมหน้าสาว ขาวอกนูน
เก็บจำปูนจำปามาเชยชม
เหมือนปีศาจขาดแสงแล้วแรงเหลือ
มาจุนเจือสาวสาวพราวสุขสม
ร้องโอเกะปานเรไรให้ระงม
สุขอารมณ์ใครเล่าเท่าฉันเป็น
...กลับมานอนคุดคู้อยู่ที่เก่า
เอาความเหงาคลุมร่างอย่างเห็นเห็น
รักก็หายเมียก็หนีนี่ลำเค็ญ
ชีวิตเช่นตัวเรา...เศร้าเหลือเกิน...

"บ้านริมโขง"
