เดือนดาวที่พราวพร่าง กลับมืดจางไร้สิ้นแสง
ลมโชยพัดโหมแรง กลับเปลี่ยนแปลงร้อนอบอ้าว
สายน้ำที่หลั่งริน บัดนี้สิ้นดินแตกร้าว
รุ้งรวงทอดเหยียดยาว กลับดูราวจืดจางหมอง
ธรรมชาติกลั่นแกล้ง แฝงคติริให้ตรอง
เมื่อยามเศร้าเข้าครอง สิ่งทั้งผองตอกย้ำใจ
ยืนหยัดมั่นในจิต อย่าได้คิดจิตหม่นไหม้
ตัวเรารู้แก่ใจ สู้ต่อไปยังมีแรง
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
23 พฤศจิกายน 2024, 03:57:AM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ...กำลังใจให้ตัวเอง... (อ่าน 4570 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: