"ม่านบังตา?"
๐
๐ เป็นเพราะความอ่อนไหวในตอนนั้น
เป็นเพราะฉันใจว่างเคว้งคว้าง,เหงา
เป็นเพราะซื่อไปหน่อยพลอยใจเบา
เป็นเพราะเขลากับจริต-ฤทธิ์มารยา
๐ รักหมดใจสี่ห้องมองอย่างเซ่อ
รักแบบเธอเห็นเราเล่ามีค่า
รักจนเปรียบยกนุช-บุษบา
รักตามแบบจรกา-บ้ารักนาง
๐ คิดวาดฝันยันรุ่งจรุงเลิศ
คิดบรรเจิดข้ามคืนชื่นฟ้าสาง
คิดว่ารักละไมใสบอบบาง
คิดเข้าข้างโลกที่-สีชมพู
๐ เห็นไปถึงอนาคตบทหวานชื่น
เห็นแม้คลื่นเสน่หามาโจมจู่
เห็นแม้ใจตัวเองเกรงโฉมตรู
เห็นพธูลืมภาพฉาบลวงตา
๐ หลงได้ยินด้านดีที่เสแสร้ง
หลงเชื่อแรงพิศวาสปรารถนา
หลงเทพไท้บัญญัติเต็มอัตรา
หลงแม้เธอเฉยชา..ขั้นตาฟาง
๐ ม่านบังตาก่อนบทรันทดหนัก
มันเข้มข้นยิ่งนักรัก-แตกต่าง
ส่งผลให้ใจผจญ-ท้น,ครวญคราง
ยามกระจ่างเธอเผย..ไม่..เคย..รัก..
ระนาดเอก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
