แว่วเสียงคลื่น ครืนครืน กลืนเสียงฟ้า
คลื่นน้ำป่า ถาโถม จู่โจมสิ้น
ไหลคตเคี้ยว เปลี่ยวคลั่ง ดั่งโภคิน
แม้เสาหิน หักยับ ลงกับตา
เพียงแวบเดียว เกลียวคลื่น กลบกลืนทั่ว
ฟ้าสลัว มืดมัว คลุมทั่วป่า
พิรุนล่วง หลนเสริม ซ้ำเติมมา
อนิจา พนาไพร บรรลัยแล้ว
น้ำพัดมา แล้วลาไป ทิ้งไว้มาก
เหลือเพียงซาก รากหญ้า ปลาดิ้นแด่ว
จิตมุ่งมั่น ให้เมืองไทย ภัยคลาดแคลว
เพราะมีแวว ว่าสักวัน มันต้องมี
โปรดช่วยกัน สรรสร้าง บ้างป่าไม้
หยุดทำลาย เดี๋ยวหายหมด หมูหมาหมี
สัตว์น้อยใหญ่ ใกล้สูญพันธ์ กันเต็มที
เพราอย่างงี้ พี่น้องเรา เอ้า!ช่วยกัน
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
24 พฤศจิกายน 2024, 05:33:AM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ฟ้าพิโรธ (อ่าน 3713 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: