~เตี้ยจอมโหด~
ตะวันคล้อยลอยเลื่อนเลือนลับฟ้า
หมู่ดาราแต่งแต้มแรมจันทร์ฉาย
ณ.ปลายเถียงเสียงแก้วแว่วกระจาย
จากคุณชายนายเตี้ยลูกเฮียดม
เตี้ยหน้านิ่วคิ้วตั้งนั่งเหนียงหย่อน
มีลิ่วล้อคอยอ้อนป้อนขนม
"ไผหนอทำพี่เตี้ยเสียอารมณ์"
"ประเดี๋ยวผมพาพวกไปบวกมัน"
เตี้ยมองควับจับแก้วแล้ววางท่า
"ก็พวกห่..หน้าอ่อนบ้านดอนหัน"
"ชอบมาเปรี้ยวเสี่ยวเป้งไม่เกรงกัน"
"แถมบัวผันฉันหนอก็มีใจ"
"เดี๋ยวคืนนี้มีงานบ้านหนองหมู"
"มันจะรู้ตรูของจริงผู้ยิ่งใหญ่"
เตี้ยผึ่งอกยกแก้วแล้วพ่นไฟ
"ไปสูไป!!ไปวัดจัดงามงาม"
เสียงดนตรีปี่กลองก้องกระหึ่ม
กับอึมครึมขรึมเคร่งน่าเกรงขาม
เมื่อเตี้ยตื่นยื่นมาดประกาศนาม
พร้อมห้าวหยามตามซุ่มหนุ่มดอนหัน
เตี้ยหน้าเครียดเบียดเสาด้วยเมาพริ้ม
พลางกระหยิ่มยิ้มเย้ยเอ่ยขบขัน
"โถ..ไม่แน่นี่หว่าหลบหน้ากัน"
ลิ่วล้อนั้นรีบออเซาะหัวเราะดัง
สิ้นเสียงหยามห่ามซ่าสุดก๋ากลั่น
ทีมฉายพลันดั้นภาพฉาบจอหนัง
เสียงผู้คนร้องเฮเห่ตึงตัง
เตี้ยต้องนั่งหน้าขมอารมณ์ค้าง
หนังเขาดูดุเดือดเลือดหลั่งล้น
ก่อนมีคนมาปูลงตรงข้างข้าง
ไผไม่รู้ดูเลือนเหมือนภาพลาง
แต่มันช่างกล้าดีเดี๋ยวมีฮา
ลิ่วล้อเจี๊ยบเงียบงันหันมองเตี้ย
บอกเนี่ยเนี่ย..กลุ่มนี้ที่พี่หา
เตี้ยร้องบ๊ะ!! ไหนสูบอกตูมา
ประเดี๋ยวข้าจะเตะให้เละเชียว
แสงลางลางร่างเตี้ยใหญ่เลี่ยตึก
แถมทึมทึกวางท่าแบบหน้าเขียว
ก่อนหมัดทักดักแว๊บแบบเพียวเพียว
พวกหน้าเบี้ยวตีเกลียวหมุนฝุ่นกระจาย
เตี้ยตีแหวกแหกเขี้ยวเคี้ยวลูกจ๊อก
ทั้งทิ่มศอก,ทิ่มตาจนหน้าหงาย
โจ๋ต่างถิ่นสิ้นท่าสุดน่าอาย
ก่อนสลายพลซ่าหลบหน้าไป
น้องบัวผันนั้นโฮโผซบกอด
แล้วพร่ำพรอดท่ามจันทร์ที่สั่นไหว
เธอบอกพร้อมยอมทั้งตัวและหัวใจ
ก่อนเสียงใครมาร้องจนก้องดัง
นั่น!จ๊อกเจี๊ยบเขี่ยท้องร้องพี่ตื่น
เตี้ยผุดยืนงุนงงตรงลานหนัง
เตี้ยร้องถาม"ดอนหันมันมายัง"
"อ้อ..มาหลัง พี่หลับกลับไปแล้ว"
บอม ซอง ดุ๊ก