ท่ามกลางการร่วงหล่น...ของ ส า ย ฝ น
มีหนึ่งคนนั่งทนเหงา..ขอบหน้าต่าง
มองฝนโปรย..เส้นยาว..จากฟ้ากว้าง
โอบกอดความอ้างว้าง..ก้อนโต.จากหัวใจ
กลิ่น ไ อ ดิ น.กับ.สาย ล ม หนาว
ยิ่งได้กลิ่นยิ่งปวดร้าว...ลมยิ่งหนาว.ยิ่งหวั่นไหว
ปิดหน้าต่าง..หยิบผ้าผืนหนา..ห่มร่าง..เคลิ้มหลับไป
แต่ทว่าหัวใจ..ยังเหน็บหนาว.ใช่อุ่นเลย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
