ไม่ทุกข์เพราะถูกเขาเข้าใจผิด
ที่ทุกข์จิตเพราะไม่เข้าใจเขา
ที่ต่างเมินเพราะหมางระหว่างเรา
ที่ทนเหงาเพราะทิฐิมิง้อใคร
เขาหาว่าฉันนี้มีใครอื่น
จึงได้ยิ่นปฎิเสธเหตุไฉน
แล้วกรวดน้ำคว่ำขันทิ้งกันไป
ลาร้างไกลด้วยโทสะไม่ละวาง
เพราะฉันหลงรักเขาเขาไม่รู้
จึงต้องอยู่อย่างครองความหมองหมาง
บทกลอนเขาเคยหวานพานอำพราง
มาเหินห่างเลือนหายลับสายตา
เคยอยากเอ่ยความนัยบอกให้รู้
เขาคือผู้ที่ฉันใฝ่ฝันหา
ปากแสนขลาดอัดอั้นจนปัญญา
ปล่อยให้นาทีทองล่องลอยไป
คืนและว้นผันผ่านก็นานแล้ว
เขาส่อแววหลีกเร้นก็เป็นได้
ฉันมีแต่น้ำตาความอาลัย
หลั่งเพื่อคนที่ไม่เข้าใจกัน
ดาว อาชาไนย
เก็บไว้เถิดน้ำตาอย่าให้ไหล
โปรดอย่าให้หลั่งมาเพราะว่าฉัน
เมื่อหัวใจเราสองต้องจาบัลย์
จะให้มันมีค่าอย่าหวังเลย
นี่ไม่ใช่แบบอย่างหรือทางออก
เธอไม่บอกเหตุใดไม่เอื้อนเอ่ย
รักเธอเต็มกมลคนคุ้นเคย
เพียงเธอเผยว่ารักจักไม่ตรม
natcha