ถ้าหากความรักหวานปานน้ำผึ้ง
เหมือนคำเปรียบใครหนึ่งซึ่งบอกฉัน
ที่แสดงท่าทางเฉยอย่างนั้น
คือคนรักผูกพัน...กันหรือไร
กับวาจาเสียดแทงแย้งให้คิด
เคยมั่นจิตว่ามีที่พึ่งได้
มีคนพร้อมแบ่งทุกข์สุขเก็บไว้
ฉันนั้นคิดผิดไปหรือไรนะ
พบแต่ความเฉยเมยกว่าเคยพบ
เธอเลิกคบง่ายดายไร้สัจจะ
หรือคำรักเป็นหนึ่งซึ่งวาทะ
เอ่ยตามประสาใจไร้ความคิด
ยิ่งคืนวันผ่านไปยิ่งใจน้อย
ช่วงแห่งความเศร้าสร้อยคอยตามติด
หรือฉันจักอาภัพอับจนมิตร
ชั่วชีวิตพบแต่แค่น้ำตา
ถ้าหากเธอไม่รักฉันสักนิด
แล้วไยคิดหลอกเล่นเช่นห่วงหา
บนความสุขเธอนั้น...ฉันทรมา
หมดความกล้ารักใคร...ต่อไปนี้