โอ้วิกฤต บ้านกลอนไทย ผู้ใหญ่บุก
เด็กถูกรุก ซ่อนเร้น ไม่เห็นหัว
จากกลอนไทย ใกล้บางแค แน่ชัวร์ๆ
รวมเจ้าขรัว ปู่ย่า ทั้งตายยาย
เหล่าเด็กเล็ก เด็กน้อย พลอยเสียขวัญ
อะไรกัน เล่านี่ จำหนีหาย
ขืนอยู่ไป คงไม่รุ่ง พุ่งกระจาย
ต้องหนีตาย ไปดีกว่า ข้าอ่อนเชิง
ด้วยไม่กล้า ซกซน กลัวบ่นดุ
เหลียวพลาดพลั้ง มีรอยปรุ ประทุเหลิง
ล้วนผู้รู้ ทั้งนั้น ขวัญกระเจิง
จึงเตลิด เปิดเปิง หายหน้าไป
เหลือรุ่นใหญ่ ใกล้ฝั่ง ทั้งกล้วยไม้
จึงวิกฤตมากมาย กว่าครั้งไหน
ด้วยหนูๆ นั้นปอด และถอดใจ
จึงขาดคน รุ่นใหม่ ที่ไฟแรง
เห็นท่าทาง ไม่มี ที่สืบทอด
จอดไม่แจว แนวต่อยอด ขอดแขนง
หรือจะถึง กาลวิสัญญ์ อันเปลี่ยนแปลง
หวาดระแวง อวสาน นั้นกรายมา~~
ก็คงแค่ อยากเด่น เล่นกลอนหนัก
จึงทายทัก รุนแรง เหมือนแช่งว่า
บ้านกลอนไทย รอวัน อันโรยรา
ในไม่ช้า ล้มหาย ตายจากกัน
เหมือนมาแหย่ หนวดเสือ เพื่อหวังผล
ให้ทุกคน สนใจ ในกลอนฉัน
ต่อกระทู้ แก้ต่าง อย่างเมามัน
มองในแง่ สีสัน ก็มันส์ดี
แต่เรื่องจริง บ้านกลอนไทย ใครก็รู้
เรารวมอยู่ ผูกพัน ดังน้องพี่
คอยสอนเตือน ด้วยใจ มากไมตรี
ไม่เคยมี อย่างน้องว่า จนน่ากลัว
นี่ก็เผลอ มาต่อกลอน เพราะร้อนอก
หวาดวิตก คำเตือน เพื่อนหายหัว
มาแก้ต่าง แก้ไข ไม่แก้ตัว
บ้านกลอนไทย อบอุ่นทั่ว ทุกวัยกวี
จึงทายทัก รุนแรง เหมือนแช่งว่า
บ้านกลอนไทย รอวัน อันโรยรา
ในไม่ช้า ล้มหาย ตายจากกัน
เหมือนมาแหย่ หนวดเสือ เพื่อหวังผล
ให้ทุกคน สนใจ ในกลอนฉัน
ต่อกระทู้ แก้ต่าง อย่างเมามัน
มองในแง่ สีสัน ก็มันส์ดี
แต่เรื่องจริง บ้านกลอนไทย ใครก็รู้
เรารวมอยู่ ผูกพัน ดังน้องพี่
คอยสอนเตือน ด้วยใจ มากไมตรี
ไม่เคยมี อย่างน้องว่า จนน่ากลัว
นี่ก็เผลอ มาต่อกลอน เพราะร้อนอก
หวาดวิตก คำเตือน เพื่อนหายหัว
มาแก้ต่าง แก้ไข ไม่แก้ตัว
บ้านกลอนไทย อบอุ่นทั่ว ทุกวัยกวี