หลากเฉดวรรณ..ศยามล..ปนสดใส
ตราบวรุณโปรยสาย..สลายไป
นภาลัย..จักงามงด..หมดราคี......(คนโบราณ)
๐ วสันต์สิ้น..อินทรธนู..ฤาอยู่ได้
โพยมัน*...พลันไหว..ยามไร้สี
เคยฉายเฉิด..เจิดจรัส..เหนือปัฐพี
รุ้งระวี..หนีพราก..จากอัมพร.....(victorias secret)
......หนึ่งคะแนน..แสนสนิท....ขนิษฐา
...พิรุณพา...มาเรียงพร่ำ..ย้ำอักษร
...ปาริชาติ..อวลประทิ่นกลิ่นสุนทร
...อันคืนย้อน..สู่ลำนำ....คำโบราณ........(สียะตรา)
๐ ถ้อยสลัก..อักษรา..ที่ปรากฏ
มธุรส..งดงาม..วาบหวามหวาน
ทวินวล..ครวญคำ..ดูชำนาญ
สองสคราญ..ขานขับ..รับกระบวน.... (victorias secret)
พยับเมฆ...พยับหมอก-ระลอกเข้า
รวิเจ้า...รหิตหาย...พระพายหวน
อุตรา...นภาร้อง...ละอองอวล
ระทกทวน...ระรวนซ่าน...มลานใจ.....(ตุลาทิพย์)
๐ พยัพครึ้ม..โพยมครวญ..จนป่วนปั่น
ฟ้าสะเทือน..เลื่อนลั่น..ดินสั่นไหว
วาโยโหม..โถมสุเมรุ..จนเอนไป
ชลาลัย..ไหลหลั่ง..ท้นฝั่งดิน... (victorias secret)
..พสุธา..สาคเรศ..เหตุวิสัย
เงาไถง..ไสยาสน์..ขาดกสิณ
แลวิมุติ..สุดคะเน...ม่านเมฆินทร์
ยังอภิญญ์ ..จินต์ยล..ผจญกานท์.... (เมฆา...)
..จนสะเทือน..เลือนลั่น..บัลล์วาสพ
มิสงบ..อีกแล้ว..ฤา..สังสาร
ทิพเนตร..แลเล็งจาก..พิมาน
ทรงอุทาน...อัตตา..พาบรรลัย...(คนโบราณ)
กลอนบทนี้แต่งต่อด้วยความรู้สึกสนุกกับการต่อบทกลอนด้านบน ไม่มีเจตนากระทบถึงท่านใดนะคะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
