น่าสงสารคานน้องเฝ้าครองอยู่
ยามไร้คู่อยู่เดียวแสนเปลี่ยวเหงา
เฝ้าชะแง้แลไปใจซึมเซา
แล้วคู่เราอยู่ไหนไยไม่มา
น่าสงสารการที่ไม่มีคู่
ลองนึกดูทำไม ได้รู้ว่า
คนที่ใช่ไม่มีในชีวา
มีแต่ชายไม่น่าชายตามอง
บางชายก็ขี้เหล้าเมาตลอด
บางชายกอดกับชายหมายจดจ้อง
บางชายก็ประเทืองผ้าเหลืองครอง
บางชายถองแต่ยาค่าไม่มี
น่าสงสารเป็นการยากหากเลือกคู่
จะทนอยู่กับชายทั้งหลายนี่
อยากจะได้สักหนเป็นคนดี
แต่เป็นที่ยากนักจำหักใจ
เห็นคนดีมีอยู่ มีคู่แล้ว
ดีแน่แน่วเสียทีที่ไม่ได้
มีครอบครัวเสียก่อนอ่อนหทัย
ทำไฉนจำอยู่คู่กับคาน
มิตั้งใจให้เป็นดังเช่นนี้
หากชายดีที่เหลือเมื่อเดินผ่าน
จงช่วยดึงลงทีอยู่นี่นาน
จงสงสารเธอหน่อยอย่าปล่อยวาง
สล่าผิน