ฉันพบเธอวันโศกโลกแตกดับ
พระอาทิตย์หายลับจากขอบฟ้า
แล้ววันหนึ่งฉันฟื้นตื่นขึ้นมา
ก็พบเทพเทวายังปรานี
เธอเป็นแสงแรกอุ่นอรุณฉาย
ค่อยไล่หนาวเหน็บกายคลายหมองศรี
ใจละลายด้วยเปลวแสงแห่งความดี
หทัยที่โชนช่วงด้วยห่วงใย
ฉันหลุดพ้นอาดูรเคยสูญสิ้น
ไม่ถวิลไม่หวังยังสิ่งไหน
จับมือเธอร่วมเผชิญเดินก้าวไป
แม้นจะไกลก็พ้นอนธการ
คืออ้อมใจอ้อมขวัญอันอบอุ่น
คือฟากฝันละมุนละไมหวาน
คือสายใยเอื้อขวัญนิรันดร์กาล
คือรอยจารแห่งรักสลักใจ
[/font][/color][/size]