นำตาไม่ได้ช่วยอะไร
สิ้นสุดแล้วแถวนี้มิมีรัก
ไร้ซึ่งซักนาทีที่ห่วงหา
เขาจากเราเมามัวชัวร์ไม่มา
บ๋ ทันลาช้าไปไม่ทันการณ์
ต่อให้นำในตามาไหลริน
คงสุดสิ้นถิ่นรักมักไม่สาน
เจ็บในใจใยเล่าเฝ้าอยู่นาน
ภาพวันวานย่านนี้ที่ฝังตรึง
ร้องแล้วได้อะไรใครเล่าเห็น
แสนยากเย็นเข็ญไม่ครบสลึง
น่าสงสารร้องไปใครไม่ซึ้ง
หน้าบูดบึ้งขึงขังยังไม่แล
ยังจะร้องข้องใจสิ่งใดเล่า
ต่อให้เราร้องตายม่ายแยแส้
ไม่อาจแก้แปรเปลี่ยนเลี่ยนที่แท้
คือผู้แพ้แก่ใจภัยในตน
จึงเอ่ยบอกกรอกน้องอย่าร้องเลย
ทำนิ่งเฉยเมยบ้างข้างไม่สน
อย่าให้ใครใดมาดูถูกตน
แม้เจ็บจนคนตายหมายอย่าเมิน
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
24 พฤศจิกายน 2024, 03:42:AM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: น้ำตาอาดูร (อ่าน 12064 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: