หยิบดวงดาวพราวฟ้า มาเติมแต่ง
เฝ้าจัดแจงสายรุ้ง เพียงมุ่งหา
จะไต่ข้ามฟ้าใส ที่ใกล้ตา
ถึงอีกฟ้าทางนู้น คงอุ่นใจ
หอบคำรักกองใหญ่ ไต่ข้ามผ่าน
ไม่ช้านานเกินรอ ใจท้อไหว
เพียงชัวครู่เพียงนิด เกินคิดไกล
ไร้อุ่นไอไร้รัก เข้าทักทาย
ระยะทางขวางกั้น เหมือนวันเก่า
ลมบางเบาผ่านพลิ้ว รักปลิวหาย
สัมผัสรักผ่านลม พรมพร่างพราย
ใจสลายหน่ายท้อ รอหมดลม
คุณดิษฐา
หากมีรักปักไว้ที่ใจจิต
ต้องทนพิษความเหงาเข้าปกห่ม
ยอมทนอยู่ทั้งชื่นสะอื้นตรม
มีทั้งขมทั้งหวานสู่มานเรา
ฟ้ากั้นกลางทางไกลแต่ใจรัก
ก็ชื่นนักรู้ว่าใจมิได้เหงา
ยังมีรักที่ห่างไกลไว้เป็นเงา
รักยังเฝ้าปลอมจิตคิดชื่นทรวง
ยามฤดีมีเหงาเข้ามาแทรก
จิตคิดแปลกออกไปใจเป็นห่วง
อยากเห็นหน้าคนรักมักทักท้วง
จึงอยู่บ่วงความทุกข์ซุกฤดี
จิตเรารับกับชื่นและขื่นขม
ทั้งภิรมย์ตรมใจได้ทุกที่
เพราะรักเข้าหว่างกลางชีวี
เราจึงมีทั้งชื่นทั้งขื่นใจ
สล่าผิน
เฝ้าจัดแจงสายรุ้ง เพียงมุ่งหา
จะไต่ข้ามฟ้าใส ที่ใกล้ตา
ถึงอีกฟ้าทางนู้น คงอุ่นใจ
หอบคำรักกองใหญ่ ไต่ข้ามผ่าน
ไม่ช้านานเกินรอ ใจท้อไหว
เพียงชัวครู่เพียงนิด เกินคิดไกล
ไร้อุ่นไอไร้รัก เข้าทักทาย
ระยะทางขวางกั้น เหมือนวันเก่า
ลมบางเบาผ่านพลิ้ว รักปลิวหาย
สัมผัสรักผ่านลม พรมพร่างพราย
ใจสลายหน่ายท้อ รอหมดลม
คุณดิษฐา
หากมีรักปักไว้ที่ใจจิต
ต้องทนพิษความเหงาเข้าปกห่ม
ยอมทนอยู่ทั้งชื่นสะอื้นตรม
มีทั้งขมทั้งหวานสู่มานเรา
ฟ้ากั้นกลางทางไกลแต่ใจรัก
ก็ชื่นนักรู้ว่าใจมิได้เหงา
ยังมีรักที่ห่างไกลไว้เป็นเงา
รักยังเฝ้าปลอมจิตคิดชื่นทรวง
ยามฤดีมีเหงาเข้ามาแทรก
จิตคิดแปลกออกไปใจเป็นห่วง
อยากเห็นหน้าคนรักมักทักท้วง
จึงอยู่บ่วงความทุกข์ซุกฤดี
จิตเรารับกับชื่นและขื่นขม
ทั้งภิรมย์ตรมใจได้ทุกที่
เพราะรักเข้าหว่างกลางชีวี
เราจึงมีทั้งชื่นทั้งขื่นใจ
สล่าผิน