..ขอขอบพระคุณ..ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ..
“ฤา อุรารัญจวน?”
๐
๐ เก็บทุกวินาทีที่สะสม
กอบระดมความหวานผ่านเข้าหา
หวาดกังวลเช้าสาย,หลายเพลา
ตามประสาคนไกล..ใคร่รำพัน
๐ แรงคิดถึงทวีทีละน้อย
แล้วทยอยทำทรวงล่วงป่วนปั่น
ระยะทางทอดยาวราวหมอกควัน
ขึงกำแพงขวางกั้น-ฉันและเธอ
๐ ยามที่เสียงโทรศัพท์!ดัง-วาบหวิว
แว่วเสียงพลิ้วแทรกหวานซ่านเสนอ
ทอประกายห่วงหามาปรนเปรอ
มีพร่ำเพ้อปลอบขวัญ-ซึ้ง,รัญจวน
๐ เธอคือเสียงสวรรค์ลอยดั้นฟ้า
อณูความเสน่หาคว้าฉันป่วน
ทุกพยางค์หางเสียงเยี่ยงเย้ายวน
ประโยคล้วนอาทรซ่อนห่วงใย
๐ ยามราตรีที่กาลแห่งธารฝัน
หยอกล้อคืนและวันอันสดใส
จิตสองเรารับรู้สู่ความนัย
เสียงหัวใจกระซิบ-ทิพย์กังวาน
๐ ระยะทางขวางกั้นขวัญยังพลิ้ว
มโนภาพลอยลิ่วหวิว,ตระหง่าน
พอวางสายโทรศัพท์-หลับลนลาน
ทรมานคิดถึง..หนึ่งนางเดียว..
ระนาดเอก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
