ความรู้สึกเพียงนี้ที่ประหลาด
จนไม่อาจคาดเดากลัวเขารู้
มีเหตุผลไม่จบทบทวนดู
เก็บซ่อนอยู่ข้างใน, ไร้ทิศทาง
หัวใจสั่นสะท้านจากการพบ
คลุ้งตลบอบอวลเย้ายวนร่าง
แม่ดอกฟ้าตาคมชื่นชมนาง
อยากร่วมฝันร่วมสร้าง, เส้นทางเรา
ซึ่งในความเป็นจริงมันยิ่งแย่
เธอเพียงแค่คุยถามในยามเหงา
การแสดงความห่างเริ่มบางเบา
ซุกอยู่ในมุมเศร้า, แทบเหงาทรวง
อาจเป็นความบังเอิญเกินเราคิด
ที่ตามติดหัวใจจนให้ห่วง
มีหัวใจดื้อดึงคือหนึ่งดวง
คอยหลอกลวงตัวเอง, ไม่เกรงกลัว
บังเอิญที่เราคิดมีสิทธิ์ฝัน
แต่ละวันฝันไปให้ปวดหัว
ไม่ทันอาจคาดหวังระวังตัว
จนหน้ามืดตามัว, ชั่วข้ามคืน.
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
