ตกอยู่ใน ฤดู...เหงาฤดี
ดวงตะวัน..ผันเวียน...แดด เปลี่ยนทิศ
แต่ดวงจิต..เปลี่ยนทาง...คว้างสับสน
เหมือนไม่เคย..เปลี่ยนทัน...ผันใจพ้น
จากวังวน ความเปลี่ยว...อันเดียวดาย
โลกส่วนต่าง...ยังคงดำรงอยู่
ผลัดฤดูผันจาก...ความหลากหลาย
แต่กับ โลกส่วนตัว...มืดมัวคล้าย
คนโชคร้าย..จมอยู่ ฤดูเดียว
สภาพอันอ้างว้าง...คราร้างคู่
ผันเข้าสู่ความท้ออันห่อเหี่ยว
บรรยากาศแต้มขีดแต่ซีดเซียว
คนยึดเหนี่ยว..เหลียวแล...ไร้แม้เงา
เหมือนต้องทัณฑ์...ร่ำไป...ให้ครองโสด
เหมือนต้องโทษ...ซ้ำสอง...ให้ครองเศร้า
เหมือนข้อหาฉกรรจ์...เกินบรรเทา
เหมือนรุกเข้าชีวัน..หมายบั่นทอน
ตกอยู่ใน ฤดู...เหงาฤดี
ปกคลุมที่ ทรวงใน สุดไถ่ถอน
กินก็ขื่น..ตื่นก็เศร้า..เหงาก็นอน
คล้ายวงจร ถูก-วาด...ให้ขาดรัก
ในหัวใจลึกลึก...นึกแล้วร้าว
แต่ละก้าวหนาวเหน็บ...เกินเก็บกัก
ยามอ่อนล้า...หาไหล่ไหนพิงพัก
หาอ้อมตักไหนนอน...ยามอ่อนโรย
ทั้งที่มีหัวใจ...เหมือนใครหมด
ฟ้ากำหนดหรือไร...ต้องไห้โหย
เมื่อไหร่ความร้าวรวด...ที่หวดโบย
จะถูกแทนที่โดย หนึ่งผู้ใด
ถ้า! ผลัดเปลี่ยนเวียนสู่...ฤดูรัก
ฤดีจักซื่อตรงอสงไขย
สมกับที่ถวิลแทบสิ้นใจ
ถนอมไว้ร่วมเรียงเคียงประคอง
อยากเอ่ยคำว่ารัก..ดูสักหน
อยากเป็นคนหนึ่งที่...มีเจ้าของ
อยากจะสาน สายใย...สายตามอง
อยากผูกคล้อง สองใจ...ไว้ผูกพัน
อยากห่วงใยไถ่ถามยามใกล้ชิด
อยากร่วมคิด..ร่วมเคียง..ร้อยเรียงฝัน
อยากใช้แขนที่ว่าง...เกี่ยวข้างกัน
อยากเป็นคนสำคัญสำหรับใคร
ดวงตะวันผันลา...ฟ้ามืดมิด
แต่ดวงจิต คว้างวน..อยู่หนไหน
ขณะข่มตาหลับ...เหงาจับใจ
จะผ่านไปเช่นนี้ .....อีกกี่วัน
จ้อง เจรียงคำ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
