ขาดยาวันหนึ่งนั้น ลงแดง
ขาดเทศน์ธรรมแสดง จิตเศร้า
ขาดกินบ่มีแรง ยืนอยู่ ได้นา
วันหนึ่งขาดกลอนเคล้า กว่านั้นหลายขุม
จากกันวันหนึ่งนั้น คิดถึง
วันต่อมารำพึง ค่ำเช้า
สามวันจากคะนึง ทุกวิ นาที
วันสี่รี่เร่งเร้า กลับบ้านกลอนไทย
ตุลาทิตย์
คิดถึงบ้านกลอน หุหุ
ขาดเทศน์ธรรมแสดง จิตเศร้า
ขาดกินบ่มีแรง ยืนอยู่ ได้นา
วันหนึ่งขาดกลอนเคล้า กว่านั้นหลายขุม
จากกันวันหนึ่งนั้น คิดถึง
วันต่อมารำพึง ค่ำเช้า
สามวันจากคะนึง ทุกวิ นาที
วันสี่รี่เร่งเร้า กลับบ้านกลอนไทย
ตุลาทิตย์
คิดถึงบ้านกลอน หุหุ
๐ ใจจดใจจ่อจ้อง จินตนา
ตามติดตาต่อตา ตอบโต้
เมียงมองไม่มีมา เหมือนมุ่ง หมายแฮ
อบอุ่นไออกโอ้ เอ่ยอ้างคิดถึง
๐ รำพึงถึงหนึ่งนั้น คือใคร
รีบกลับบ้านกลอนไทย ใคร่รู้
คำนึงเร่งเร้าไย เช้าค่ำ
เย็นก่อนยืนหยัดสู้ อย่าได้หน่ายแหนง ฯ
...แงซาย...