ไอ้พรายคะนองฤทธิ์

จะเป่ามนตร์ เสกผี ให้มีฤทธิ์
อำนาจจิต ภิญญา ภาษาขลัง
เหล็กตรึงโลง โหงพราย วายชีวัง
เอามานั่ง บริกรรม พร่ำมนตรา

ในท่ามกลาง คืนเพ็ญ ๑๕ ค่ำ
ตั้งปะรำ โอมอ่าน การคาถา
เครื่องสังเวย ภูติผี เจ้าวิชา
เลือดไก่ดำ เอามา ราดลงไป

เงินค่าครู ขันพุ่ม กับไม้ดอก
ทั้งธูปเทียน ข้าวตอก บูชาไสย
โยงสายสิญจน์ เรืองเดช กันเภทภัย
เข้าที่ใน นั่งหน้า หลับตาพลัน

บริกรรม คำว่า มะอะอุ
เสกบรรจุ ที่ตะปู รู้อาถรรพณ์
อำนาจจิต เพ่งไป ไม่ช้าทัน
อัศจรรย์ ตะปูตั้ง ดังต้องมนตร์

แล้วโอมอ่าน พระคาถา สารพัด
พายุพัด ยังที่เสก ทั้งเมฆฝน
มืดครึ้มฟ้า อสนี ผ่าเบื้องบน
แสงจันทร์หม่น เมฆบัง ดังข้างแรม

สรรพสำเนียง เสียงร้อง สัตว์ทั้งหลาย
เงียบสงัด ต่างคล้าย ไม่กล้าแหยม
เสียงพึมพำ พร่ำบ่น มนตร์กำแกม
สายฟ้าแถม ฟาดเปรี้ยง เสียงลั่นไป

แล้วปรากฏ ร่างเรือง เรื่อเรืองสี
คือภูติผี ตายโหง ที่ปลุกไว้
เป็นวิญญาณ พรายฉกาจ ฤทธิไกร
ปรากฏตัว รับใช้ ตามบัญชา

ตัวพ่อหมอ ลืมตา พร้อมกับสั่ง
เจ้าผีพราย โอหัง จงฟังข้า
ด้วยอำนาจ ตบะฌาน ทั้งมนตรา
จงไปฆ่า เศรษฐี ผู้มีทรัพย์

นามกสิ ที่อยู่ ท้ายหมู่บ้าน
จงกระชาก วิญญาณ เสียตอนหลับ
เขาจ้างวาน งานข้า อาสารับ
เมื่อเสร็จสรรพ กลับมา ที่ข้ารอ

เจ้าผีพราย ฟังสั่ง แล้วหายวับ
ตามกำชับ เหมือนดัง คำสั่งหมอ
ด้วยฤทธิ์เดช เวทย์ดำ นั้นค้ำคอ
ไม่ย่นย่อ พุ่งไป กระทำตาม

ถึงเคหา อาศัย ของเศรษฐี
เป็นเวลา เข้าที่ ถึงตีสาม
หน้าประตู มีเจ้าที่ ที่เฝ้ายาม
เข้ามาถาม มาทำไร หรือไอ้พราย

ผีตายโหง เห็นเจ้าที่ มาขัดขวาง
ยืนกั้นกลาง ไปไม่ได้ ดุจใจหมาย
จึงเงื้อง่า ฝ่ามือ เข้าทำร้าย
ด้วยฤทธิ์เดช มากมาย หมอให้มา

ฝ่ายเจ้าที่ มีฤทธิ์ กระจิ๊ดจู๋
ทั้งไม่รู้ ว่าไอ้ผี มีคาถา
จึงตรงเข้า ต่อกร อ้อนบาทา
ต่างทำท่า โรมรัน เข้าฟันแทง

ฝุ่นคละคลุ้ง พุ่งตลบ อบอวลอยู่
ต่างงัดสู้ ฤทธี ปล่อยสีแสง
อำนาจผี มีประจำ ก็สำแดง
แสงนั้นแยง นัยตา พางวยงง

พวกหมูหมา หน้าประตู ก็รู้เห็น
มันวาบเย็น จึงพร้อมเพรียง หอนเสียงหลง
ว่า โบร๋ว ๆ ผีมาแล้ว แน่วยืนตรง
พร้อมกันส่ง เสียงดังๆ ให้วังเวง

ฝ่ายเจ้าที่ ฟัดกันกับ ไอ้โหงพราย
เหนื่อยแทบตาย ร้องท้า ด่าเหย็งๆ
สู้ไม่ได้ หมดลาย ของนักเลง
เคยกล้าเก่ง ต้องล้มฟูก เพราะถูกน็อค

อ้ายโหงพราย ได้ที มียิ้มเยาะ
แถมหัวเราะ สมน้ำหน้า ว่ากระจอก
วันทั้งวัน คงนอนเขลง ฟังเพลงร็อค
เจอหมัดช็อค ข้าไป ถึงได้ทรุด

แล้วหิ้วปีก เจ้าที่ ไปที่ศาล
สั่งอย่าเที่ยว เพ่นพ่าน เดี๋ยวดวงกุด
จะไปฆ่า เศรษฐี อย่ายื้อยุด
ว่าแล้วผุด โผนทะยาน เข้าบ้านไป

หมายเหตุ. ผมมั่ว โมเมเอาหมดทั้งเรื่อง