ยามเจ็บป่วยขวนขวายช่วยรักษา
ยามเหนื่อยล้าพักร่างหว่างวิถี
ยามปกติเติมสุขหรือทุกข์มี
ต่างเร็วรี่ที่ฉลองต้องสุรา
ดื่มแล้วเมาเผาทรัพย์นับไม่ถ้วน
ดื่มแล้วชวนป่วนใจให้สุขา
ดื่มแล้วซึ้งถึงคำจำนรรจา
ดื่มแล้วว่าสติตนล้นเกินไป
เป็นความสุขชั่วคราวป่าวปลอบจิต
เป็นเหมือนมิตรติดพันอันเหลวไหล
เป็นเหมือนยารักษาอาการใจ
เป็นเหมือนไฟกองฟอนเผาก่อนตาย
รู้ทั้งรู้ว่าโทษมันโหดนัก
รู้ทั้งรู้ติดหนักยากหักหาย
รู้ทั้งรู้เสียทรัพย์นับมากมาย
รู้ทั้งรู้วอดวายได้เพราะเมา
แต่มีใครไหนขยาดประกาศห่าง
แต่มีใครไหนอ้างล้างพวกเขา
แต่มีใครไหนเสริมเติมบรรเทา
แต่มีใครไหนเล่า..ไม่เอา สุรา
เมื่อสังคมยังถือคือส่วนหนึ่ง
เป็นที่พึ่งทางใจได้รักษา
หากขาดเขาเราตายวายชีวา
จะตัดหางกี่ครา...ข้าไม่แคร์.
ยามเหนื่อยล้าพักร่างหว่างวิถี
ยามปกติเติมสุขหรือทุกข์มี
ต่างเร็วรี่ที่ฉลองต้องสุรา
ดื่มแล้วเมาเผาทรัพย์นับไม่ถ้วน
ดื่มแล้วชวนป่วนใจให้สุขา
ดื่มแล้วซึ้งถึงคำจำนรรจา
ดื่มแล้วว่าสติตนล้นเกินไป
เป็นความสุขชั่วคราวป่าวปลอบจิต
เป็นเหมือนมิตรติดพันอันเหลวไหล
เป็นเหมือนยารักษาอาการใจ
เป็นเหมือนไฟกองฟอนเผาก่อนตาย
รู้ทั้งรู้ว่าโทษมันโหดนัก
รู้ทั้งรู้ติดหนักยากหักหาย
รู้ทั้งรู้เสียทรัพย์นับมากมาย
รู้ทั้งรู้วอดวายได้เพราะเมา
แต่มีใครไหนขยาดประกาศห่าง
แต่มีใครไหนอ้างล้างพวกเขา
แต่มีใครไหนเสริมเติมบรรเทา
แต่มีใครไหนเล่า..ไม่เอา สุรา
เมื่อสังคมยังถือคือส่วนหนึ่ง
เป็นที่พึ่งทางใจได้รักษา
หากขาดเขาเราตายวายชีวา
จะตัดหางกี่ครา...ข้าไม่แคร์.
"บ้านริมโขง"