[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[วลีลักษณา]

~ ใฝ่เจ้า..นะ ดาวดวง ~

ไยดาวหมายหล่นร่วงสู่ห้วงดิน
ข้าฯ ถวิลดาวใฝ่ด้วยใจหวง
หมายปีนไต่ใฝ่หาสุดาดวง
ที่ยังห้วงเวหาดาราคอย

แม้เพียงดินผินผันหาหวั่นไม่
มีดวงใจใฝ่เจ้าดาวดวงน้อย
ขอจงอยู่บนฟ้ารอท่าคอย
ข้าฯ จะลอยสู่สรวงท่องห้วงดาว

แม้รอยหม่นปนย้ำให้ช้ำจิต
ก็เพียงรอยสะกิดให้รานร้าว
แต่ดาวแจ่มแจ้งดวงพ่วงสกาว
หาได้ร้าวรานรนหรือหม่นใด

ทุกหาวห้วงล่วงหามิคลาคลาด
ด้วยหมายมาดดาวพบจนจบขัย
แม้นานเนิ่นเกินทนอย่าหม่นใจ
ข้าฯ จะไปให้ถึงซึ่งดวงดาว

จะปลอบโยนดาวน้อยผู้หงอยเศร้า
ให้แสงเจ้าสาดส่องผ่องกลางหาว
มิหมายสอยเจ้าร่วงนะดวงดาว
ข้าฯ หมายท่าวป่ายปีนจนสิ้นใจ

เมื่อบุพเพหมายจรดกำหนดรัก
ให้ข้าฯ ปักใจหลงสุดปลงไหว
ก็จะดั้นด้นดวงสุดห้วงใจ
สู่ดาวใสอำไพพร่างกลางนภา ฯ

~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~

~*~ เพรงกรรม ~*~

สุดฟากฟ้าห่างไกลหากใจแกร่ง
มั่นด้วยแรงตั้งใจความใฝ่หา
ต่อให้อยู่ต่างภพมิลบลา
ย่อมเวียนชาติวาสนาร่วมฟ้าเดียว

ยามใดทอดสายตาสู้ฟ้ากว้าง
แม้ดาวรางดวงเลือนอย่าเบือนเหลียว
วอนให้รอสบวันดวงจันทร์เรียว
คืนแสนเปลี่ยวเงียบงันจักบรรเทา

ฝากแววตาอาลัยสู่ใต้หล้า
ส่องแสงมา..พราวพรายเพื่อคลายเหงา
สายลมค่ำร่ำฉมพรมแผ่วเบา-
กลิ่นมาลย์เคล้าคลอผสมห้อมห่มแดน

ปาริชาติเชิดช่อขึ้นรอช่วง
แสงวันล่วงโลมรุ้งปรุงถิ่นแถน
ฉมจักรวยรินผ่านพิมานแมน
หากใครแม้นดมดอม..จักน้อมจินต์

ย้อนกลับสู่บรรพกาลตำนานกล่าว
ทุกเรื่องราวเผยระนาบภาพถวิล
ก็จะปรากฏตนให้ยลยิน
คล้ายชีวินย้อนรอยมาคอยรอ

ฤๅเพรงกรรมร่ำบทกำหนดให้
สองดวงใจคล้องเกี่ยวด้วยเรียวขอ
จึงทั้งสุขโศกเศร้าคอยเคล้าคลอ
ยังหมายก่อชาติภพเวียนสบกัน

วลีลักษณา
๖ กรกฎาคม ๒๕๕๔