เชิญชวนสวมใส่ไว้..............................วงงาม
แหวนพี่มอบนงราม..............................รับหมั้น
ชายใดทั่วเขตคาม..............................คงหลีก
มองพี่รักมากนั้น...........................แน่แท้ไม่หาย
ชายเสร็จจากเกี่ยวข้าว..........................ขายไป
จะเร่งรีบเร็วไว..................................แต่งเจ้า
ตอนนี้อย่ามองใคร................................คงมั่น
ยามค่ำคืนควรเข้า...................เขตห้องบรรจถรณ์
สล่าผิน
๐ อาทรเพียงแต่เจ้า.............ดวงฤทัย
รีบรับแหวนหมั้นไป................อย่าช้า
แหวนทองใช่แหวนใคร...........ของพี่
ยามขัดขายพ่อค้า..................เถิดเจ้าจอมขวัญ ฯ
...แงซาย...
ฝันเราคงไม่ร้าง.................................แรมรา
ฝันใฝ่ใช้ชีวา..................................ร่วมน้อง
แหวนทองใส่ก่อนนา............................น้องพี่
คงไม่นานมาคล้อง...............อุบะสร้อยงามเหลือ
เมื่อยามเราห่างแคว้น..........................ควรจำ
น้องจุ่งได้กระทำ...............................ท่องไว้
สวดมนต์อ่านพระธรรม........................เทิดยิ่ง
เพราะสิ่งดีจะได้.........................ปกป้องรักษา
สล่าผิน
๐ คราใดความหม่นเศร้า............มาเยือน
จงอย่ามัวแชเชือน....................แช่มช้า
มองแหวนช่วยย้ำเตือน..............ถึงพี่
จะช่วยคลายเหว่ว้า...................ไล่เศร้าจางหาย
๐ ถึงกายเราเคลื่อนคล้อย..........จากกัน
สองจิตยึดผูกพัน......................เหนี่ยวรั้ง
หมายก่อร่างทางฝัน..................พันผูก
ใช้รักเป็นที่ตั้ง..........................อย่าร้างจางถวิลฯ
๐ สิ้นแสงเดือนส่องแล้ว เนื้อนวล
จำจากแม้รัญจวน แต่เจ้า
รักแล้วอย่าเรรวน แหนงหน่าย นาแม่
ฝากสิ่งเป็นเพื่อนเฝ้า หยอกเย้าคือแหวน
๐ แทนตัวยามเมื่อต้อง ไกลตา
เป็นเพื่อนปลอบอุรา เมื่อท้อ
แหนหวงสุดห่วงหา ยามห่าง กันนา
รักพี่ขอเพียงข้อ แค่คล้อยคิดถึง ฯ
...แงซาย
จึงมอบแหวนเพื่อป้อง..................กันใจ
ยามห่างต่างแดนไกล .................กล่อมเจ้า
มองแหวนต่างหน้าไป .................เป็นคู่
แหวนอยู่เพื่อคลอเคล้า.................คลำได้ยามเหงา
เอาแหวนแนบอกไว้.................... ยามนอน
จงอย่าได้อาทร.........................พี่ได้
หัวใจไม่จากจร..........................ยามห่าง
เพราะพี่มอบรักให้.......................หมดแล้วเจ้าเอ๋ย
สล่าผิน