หากขอหลีกปลีกตัวกลัวเจ็บช้ำ
เจ็บแล้วจำจากมาเบนหน้าหนี
เธอจะอยู่คู่ใครอย่างไรมี
จงสุขศรีมีสุขทุกคืนวัน
ยังยิ้มได้ใจสู้อยู่เลียแผล
ถึงว่าแม้ช้ำใจก็ไม่หวั่น
ยังยิ้มได้ไม่ขอต่อสัมพันธ์
จะสร้างสรรรักใหม่ไม่อาทร
สล่าผิน
ถ้าจะมีรักใหม่ก็ไม่ว่า
รู้แล้วน่าเพราะจิตคิดสังหรณ์
มาตัดรักหักสวาทให้ขาดรอน
ถ้าฉันจรจากลาอย่าร้องตาม
รู้แล้วน่าเพราะจิตคิดสังหรณ์
มาตัดรักหักสวาทให้ขาดรอน
ถ้าฉันจรจากลาอย่าร้องตาม
มิได้มีรักใหม่กับใครหรอก
ยังจะบอกออกไปแม้ไม่ถาม
ยังรักเธอเสมอไปได้ทุกยาม
เพราะสุดห้ามใจรักได้สักที
เฝ้าห่วงใยในเธอเสมอน่ะ
ถึงแม้จะอยู่ต่างหนคนละที่
ใจยังเฝ้าห่วงใยในคนดี
เพราะใจนี้อยากห่อหุ้มเฝ้าคุ้มภัย
สล่าผิน
ยังจะบอกออกไปแม้ไม่ถาม
ยังรักเธอเสมอไปได้ทุกยาม
เพราะสุดห้ามใจรักได้สักที
เฝ้าห่วงใยในเธอเสมอน่ะ
ถึงแม้จะอยู่ต่างหนคนละที่
ใจยังเฝ้าห่วงใยในคนดี
เพราะใจนี้อยากห่อหุ้มเฝ้าคุ้มภัย
สล่าผิน