มันเคว้งคว้างอ้างว้างอย่างล่วงรู้
มันหดหู่วังเวงเกรงเราเห็น
มันอึดอัดขัดข้องจ้องลำเค็ญ
มันชาเย็นมืดอับ, เกินหลับตา
ห้วงภวังค์หวังพลาดเกินคาดหมาย
จิตกระจายเตลิดเกิดห่วงหา
ในความนิ่งยิ่งลึกสำนึกมา
หายใจเข้าอย่างช้าช้า, นิทรานอน
ผ่านจุดหมายหลายช่วงมาหน่วงหนัก
หลับตาเถิดเหนื่อยนักจงพักผ่อน
รัตติกาลสวมกอดทอดอาทร
แก้มเปียกปอนตอนอาบ, คราบน้ำตา
เผื่อพรุ่งนี้ตื่นมาเวลาใหม่
หากเป็นได้อารมณ์สมปรารณา
สิ้นโลกเศร้าเหงาเงียบเหยียบอุรา
อย่ามัวเสียเวลา, ศรัทธาคอย.
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
