[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

ผมน่ะยิ่งตัวการที่งานผิด
ครั้งแรกคนสะกิดด้วยคาดหวัง
จะแก้ไขไม่ยากปากไม่พัง
แต่ก็ยังคงเห็นเป็นแค้นเคือง

โดนกำหนดโทษไว้ให้ขยาด
ต้องโดนฟาดด้วยไม้ให้หน้าเหลือง
ไม้หน้าสามตามประกบครบทุกเมือง
ก็เพราะเรื่องเขียนคำซ้ำซ้อนกัน

จึงขอวอนขอฝากจากลูกศิษย์
อำมหิตลดบ้างอย่าห่างหัน
สอนศิษย์โข่งโล่งคลองสมองตัน
คงนานวันกว่าจะเห็นเป็นนักกลอน

ว่าจะไม่แล้วหนาว่าจะไม่
แต่หมั่นไส้ผิดตลอดแถมออดอ้อน
ครูช่วยอ่านทานหน่อยคอยเว้าวอน
ยามพักผ่อนเข้ามากรุณาดู

โดนกำหนดโทษไว้ให้ขยาด
ก็ยังพลาดปรากฏให้อดสู
งั้นเอาใหม่ใคร่ลาออกจากครู
อยากจะรู้..เชื่อฟังไหมให้บอกมา

 

"กานต์ฑิตา"
๓ กรกฎาคม ๒๕๕๔

เห็นศิษย์หล่อเปลี่ยนใจไม่เป็นแล้ว
ทั้งร้อยแก้วร้อยกรองพ้องภาษา
ไม่สอนใครให้ท้อเลยขอลา
เปลี่ยนใบหน้าจากยักษ์ปักเทวี

แล้วแปลงกายร่ายร่ำระบำเงี้ยว
กลางเดือนเสี้ยวเลี้ยวโค้งโล่งรัศมี
เปล่งประกายคล้ายอัปสรอรอารี
มาจิ๊จ๊ะจู๋จี๋ที่ลานกลอน

ไม่สนใจในกวีที่เรียงร่าย
เปลี่ยนจากหมายหัวเข่นเป็นรักสอน
เปลี่ยนจากขู่เป็นเขินสะเทิ้นวอน
กล่าวสุนทรไพเราะเสนาะยิน

เมื่อวางไม้หน้าสามดูงามขำ
ยิ้มหวานนำจำแม่นแสนถวิล
บอกเพียงนิดสะกิดลึกตรึกในจินต์
โอ้..ยุพิน...เธอเปลี่ยนไป...ไม่เหมือนเดิม.   

"บ้านริมโขง"

ขำ ขำ นะครับครู