ยืนอยู่กลางสายลมเพียงลำพัง
ความเงียบเหงาเข้ามาประดังจนหวั่นไหว
ไขว้คว้าความว่างเปล่า ได้แค่เงาของความไกล
เหน็บหนาวจนร้าวใจ น้ำตาไหลจนชินชา
ยืนกอดตัวเองท่ามกลางความเหงา
เหม่อลอยไปกับสายลมพัดเบา ที่โชยหา
ล้มตัวลงเอนกาย อ่อนแรงเกินเยียวยา
ขอหลับไปนิทรา ไม่อยากลืมตาขึ้นมาอีกแล้ว...
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
26 พฤศจิกายน 2024, 03:31:AM | |||
|
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน > บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ > หมวดบทกวี บทกลอนเศร้า > กลอนเหงา > หัวข้อ: นิทรา.. (ผู้ดูแล: ดิษฐา, แป้งน้ำ) > List คำชม สำหรับข้อความนี้
ผู้เขียน | หัวข้อ: นิทรา.. (อ่าน 6433 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: