[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

ผมน่ะยิ่งตัวการที่งานผิด
ครั้งแรกคนสะกิดด้วยคาดหวัง
จะแก้ไขไม่ยากปากไม่พัง
แต่ก็ยังคงเห็นเป็นแค้นเคือง

โดนกำหนดโทษไว้ให้ขยาด
ต้องโดนฟาดด้วยไม้ให้หน้าเหลือง
ไม้หน้าสามตามประกบครบทุกเมือง
ก็เพราะเรื่องเขียนคำซ้ำซ้อนกัน

จึงขอวอนขอฝากจากลูกศิษย์
อำมหิตลดบ้างอย่าห่างหัน
สอนศิษย์โข่งโล่งคลองสมองตัน
คงนานวันกว่าจะเห็นเป็นนักกลอน

ไม้หน้าสามท่อนนั้นฉันโดนด้วย
ครูคนสวยอ้างเรื่องเครื่องมือสอน
แต่ศิษย์โข่งเกินไปไม่อาทร
จึงหวดก่อนกลอนวางต่างบทกัน

อักษรต่ำใช้ไม้โทโมโหกริ้ว
ดั่งปวดนิ่วหน้าขมวดเร่งกวดขัน
เสียงตรีท้ายวรรคสองต้องแก้พลัน
พลั๊กเข้านั่นหนึ่งทีที่กบาล

ดาวกลางวันลอยล่องเต็มท้องฟ้า
หลายเวลาหมุนวนกว่าพ้นผ่าน
ชิงสัมผัสอีกหนาหาลนลาน
ฝ่ามือท่านเปรี้ยงเข้าให้ใกล้ต้นคอ

ภาษาไทยผิดบ้างวางตกหล่น
ตาถลนพันคำคัดซ้ำหนอ
เริ่มเดี๋ยวนี้ส่งวันนี้ไม่มีรอ
น้ำตาคลอหมึกหมดไปไม่เสร็จงาน

นึกไปพลางดังหมายมือซ้ายฟาด
สองสามฉาดแก้มขวารับประสาน
ฉันทลักษณ์มีอยู่ไม่รู้การณ์
ขู่ให้อ่านให้คัดสัมผัสคำ

จึงลองหัดเขียนเล่นเป็นกลอนรัก
ไม่ง่ายนักมักทะเล้นเป็นกลอนขำ
บทหวานหวานเสนาะหูมิรู้จำ
ไพเราะกล้ำสัมผัสไม่ชัดแนว

ขอครูเขียนตัวอย่างอ้างให้เห็น
เพื่อนำเป็นลู่ทางวางบทแถว
สารภาพรักเขียนไงได้รู้แกว
มีบทแล้วลอกลงส่งคุณครู.

นพ
4 ก.ค.54