ถวิลหายาใจหทัยแม่
ทั้งดวงแดแลทางอย่างจดจ่อ
ลูกไกลห่างร้างราให้ท่ารอ
แม่ก็ท้อรอทางยังห่างไกล
ไปลับแล้วแจวจรไม่ย้อนเยี่ยม
ฤทัยเกรียมกรอบกร้านเกินต้านไหว
ตาเหม่อหมองมองทางอย่างหวังใจ
ว่าเมื่อไหร่ลูกยาย้อนมากัน
ไม่หวังใดมายมากลำบากเจ้า
แค่ขอเฝ้าดูแลเมื่อแก่นั้น
เมื่อยามเจ็บหยูกยาสารพัน
มาดูแลแม่นั้นพลันอุ่นใจ
เมื่อยามตายหมายลูกผูกตราสัง
ปิดตาหลังแม่ดับลับจบขัย
ขอแค่นี้ลูกจ๋าอย่าลาไกล
อยู่หนใดใจหงอยแม่คอยทาง ฯ
~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
