~ ปลอบดาว ~
ดาริกาดาวดวงล่วงคำกล่าว
ว่ารักร้าวลืมแล้วแคล้วความหลัง
มิอาจฝืนยืนไว้ให้จีรัง
สุดจะยั้งรั้งหน่วงด้วยห่วงใด
เมื่อรักรานพานจบสงบสงัด
ดังดึกดื่นคืนคัดขจัดไส
แล้วลาลับดับดวงไม่ห่วงใย
ให้ดวงใจไร้รอยที่คอยคืน
ทุกทรงจำย้ำห้วงผูกบ่วงจิต
ดังมืดมิดปิดใจมิใคร่ฝืน
ในราตรีนี้ดับดวงกลับกลืน
ในค่ำคืนมืดมิดสนิทเงา
เมื่อรักชังพังครืนให้กลืนกล้ำ
รอยระกำทำใจให้โง่เขลา
เพียงลมรักชักนำก็ทำเรา
ได้หมองเศร้าเคล้าสายน้ำตาคลอ
จะหันคืนทางใดก็ไกลห่าง
เมื่อรอยร้างกางกั้นให้ฝันท้อ
สุดคว้าไขว่รักเข้าดังเฝ้ารอ
จบแล้วหนอขอคืนไม่ฝืนใจ
แม้ดาวเด่นเร้นแสงไม่แรงส่ง
แต่ดาวคงคอยวันอันสดใส
ประดับห้วงเวหาในฟ้าไกล
ประดับใจใสชื่นในคืนนวล
ขอดาวน้อยคอยท่าเพลาชื่น
ในค่ำคืนดวงเด่นเช่นสงวน
แม้ดวงร้าวกร้าวร้ายกรายคร่ำครวญ
แต่ดาวนวลเด่นได้ในกมล ฯ
~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
