ใกล้ถึงวันเวลาคราพลัดพราก
ตัดใจจากทั้งห่วงทรวงหวั่นไหว
ยามเมื่อไม่มีเราเฝ้าห่วงใย
จะเยี่ยงไรใจเขาเหงาคงครอง
นับชั่วโมงนาทีถี่กระชั้น
รักยังมั่นล้นในใจสี่ห้อง
นับถอยหลังเอ่ยลาน้ำตานอง
ดอกเอื้องหมองแสนเศร้าร้าวโศกซม
"ห่วง"นักหนาพี่ยาสุดที่รัก
สุดช้ำนักรักเอยต้องขื่นขม
วอนลมไปกาย-ใจมอบชิดชม
ฝากจันทร์ห่มรักอยู่คู่ฟ้า-ดาว
..กุสุมา..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
