เบื่อแต่งกลอน อ่อนใจ ให้นึกเบื่อ
หวนคิดเมื่อ เยื่อใย ไม่คืนหวน
จวนเอ่ยคำ พร่ำลา ท่าจะจวน
ไปโดยด่วน ควรจาก ไม่อยากไป
ตัดใจลา อาลัย ฝืนใจตัด
ไหนผูกมัด จากนี้ ไปที่ไหน
ใจจดจำ ย้ำชัด เกินตัดใจ
มาครวญใคร่ ไปแล้ว ไม่แคล้วมา
เหตุผูกพัน ฉันนี้ มีสาเหตุ
หาสังเกต เหตุใด จึงใฝ่หา
คราทีนั้น ฉันเห็น เด่นทุกครา
กลอนเราหนา ฉุดใจ ไว้ที่กลอน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
