รู้สึกได้ว่าสายตาเธอ เผลอมองมา
แต่ทว่า..คงได้แต่มอง..มิอาจหมาย
ฉันทำเป็นไม่เห็น..ได้แต่นั่งอยู่เดียวดาย
ไม่กล้าทักทาย..ได้เพียงส่งสายตา..มาให้กัน
เธอจะรู้ไหม..ฉันอยากส่งสายตา..แต่ว่าต้องทำนิ่ง
ทั้งที่แท้จริง ก้นบึ้งหัวใจ ไม่เคยลืมฝัน
ตาสื่อความหมาย..บอกความในใจ..ให้แก่กัน
ก่อเกิดความผูกพัน..ที่รับรู้ได้..เพียงสายตา
เหมือนโซ่ตรวน ที่ฉุดรั้งใจ ไม่ให้ลาจาก
ความพลัดพราก ก็เพียงกาย แต่ใจโหยหา
ไม่รู้เมื่อไหร่ จะยอมตัดใจ ไม่ส่งสายตา
มันทรมา... เมื่อรู้ว่าชาตินี้....ไม่มีทาง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
