วิบากกรรมชีวิตลิขิตแล้ว
คงไม่แคล้วต่อนี้มีแต่หงอย
มือที่สามแอบใกล้ไร้ร่องรอย
ยังเฝ้าคอยยุแยกเราแตกกัน
ห่วงแต่เอี้ยงแน่นหนักสักเพียงไหน
ฟังบ่อยไปเอนเอียงเสี่ยงได้นั่น
เสาศิลาปักไว้ใช้ยืนยัน
ผลักทุกวันสั่นคลอนผ่อนแรงตาม
หากขึงขังเพราะหวงหน่วงเอี้ยงไว้
กลัวจะไร้อิสระว่าเหยียดหยาม
เห็นแก่ตัวเกินไปไม่ดีงาม
จึงปล่อยความคิดไว้ดูใจเธอ
ตัดสินใจอย่าด่วนควรพินิจ
เรื่องที่ผิดมีบ้างแค่พลั้งเผลอ
ลิ้นกับฟันกระทบได้ยังเคยเจอ
จากเพื่อนเกลอสัญญามากังวล
พอรู้ใครพลีใจให้กับเอี้ยง
เหมือนยินเสียงอื้ออึงถึงสับสน
ความชั่วร้ายไม่เคยมีที่กมล
ครอบงำตนมุ่งมาดอาฆาตวาง
จะขอร้องเอี้ยงไว้ฝืนใจไหม
อย่าเข้าใกล้ม้าวัววางตัวห่าง
หินแกร่งใหญ่น้ำหยดเหมาะยังเปราะบาง
กร่อนเป็นทางแค่น้ำไหลไปครั้งคราว
ใจของทุยใยสับสนได้หนนี้
ไม่เคยมีก่อนหนามาบอกกล่าว
หึงหวงหุ่นไล่กามานานยาว
กลับปวดร้าวกับเพื่อนชิดติดใกล้ตัว
ไม่เข้าใจอยู่ดีที่พูดพร่ำ
ถูกครอบงำใดหนาจึงพามั่ว
หวาดระแวงแฝงลึกให้นึกกลัว
ใจเต้นรัวอกหักเอี้ยงจากจร.
นพ
2 ก.ค.54
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
