ใยสวาทขาดรอนถอนสะอื้น
คนเคยเชยชิดชื่นเป็นอื่นได้
โอ้ความรักถักทอด้วยหทัย
แต่นี้ไปเป็นความหลังดั่งวันวาน
จักมิมีถ้อยวจีที่ไพเราะ
จักมิมีเสียงเสนาะอันอ่อนหวาน
จักมิมีผู้ที่เป็นเช่นดวงมาน
สิ้นตำนานความรักแห่งสองเรา
มนัสศิยา
คนเคยเชยชิดชื่นเป็นอื่นได้
โอ้ความรักถักทอด้วยหทัย
แต่นี้ไปเป็นความหลังดั่งวันวาน
จักมิมีถ้อยวจีที่ไพเราะ
จักมิมีเสียงเสนาะอันอ่อนหวาน
จักมิมีผู้ที่เป็นเช่นดวงมาน
สิ้นตำนานความรักแห่งสองเรา
มนัสศิยา
รำพึงนาง ครางคร่ำ ระกำหนัก
ระทมรัก หักสิ้น จินต์จ่อมเหงา
หมายสะบั้น บั่นขลาด อนาถเนา
ดับผลาญเผา เร้าสุม ระรุ่มทรวง
พิศนรี นี้ดุจ พิสุทธิ์แพร้ว
เฉกดวงแก้ว แวววรรณ ชั้นแดนสรวง
โอ้!มารฤๅ เทพไท้ ใครหาญลวง
ให้หล่นร่วง ห้วงเหว เปลวเพลิงใจ
แม้นมิมี ที่คลาย รำบายบอก
ความช้ำชอก ยอกย้อน กว่าซ่อนไหว
เถิดนาฏน้อย กลอยตา จงคลาไคล
สู่อวลไอ ไมตรี ที่บ้านกลอน
ระทมรัก หักสิ้น จินต์จ่อมเหงา
หมายสะบั้น บั่นขลาด อนาถเนา
ดับผลาญเผา เร้าสุม ระรุ่มทรวง
พิศนรี นี้ดุจ พิสุทธิ์แพร้ว
เฉกดวงแก้ว แวววรรณ ชั้นแดนสรวง
โอ้!มารฤๅ เทพไท้ ใครหาญลวง
ให้หล่นร่วง ห้วงเหว เปลวเพลิงใจ
แม้นมิมี ที่คลาย รำบายบอก
ความช้ำชอก ยอกย้อน กว่าซ่อนไหว
เถิดนาฏน้อย กลอยตา จงคลาไคล
สู่อวลไอ ไมตรี ที่บ้านกลอน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
