Re: อยู่เพียงลำพัง อ้างว้างเหลือเกิน
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
24 พฤศจิกายน 2024, 02:25:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: อยู่เพียงลำพัง อ้างว้างเหลือเกิน  (อ่าน 8530 ครั้ง)
มนัสศิยา
Special Class LV2
นักกลอนผู้ก้าวสู่โลกอักษร

**

คะแนนกลอนของผู้นี้ 64
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 122


ผู้ที่ต้องการถ่ายทอดความรู้สึกออกมาเป็นตัวอักษร


« เมื่อ: 30 มิถุนายน 2011, 10:24:PM »

วันคืนล่วงเลยผ่านนานหนักหนา
ดวงวิญญาณ์ยังตราตรึงถึงเสมอ
ยังคงคิดคำนึงถึงแต่เธอ
ยังคงเพ้อละเมอหาทุกนาที

ก็คงจะจริงอ่ะนะ

.....................................

เหว่ว้าน้ำตาริน

ถวิลถึงคนไกลห่าง

กรุ่นกลิ่นไม่จืดจาง

ประทับมั่นในอุรา


คนจากรู้บ้างไหม

มีใครหนึ่งคนึงหา

เผ้ารอให้กลับมา

นับวันคืนได้ชื่นชม

.......................................







ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

(ฟ้า) มารสุรา, สุวรรณ, รพีกาญจน์, สายใย, หฤหรรษ์, ลมหนาว, ธันวาคม, ยามพระอาทิตย์อัสดง, นพตุลาทิตย์, ไม่รู้ใจ, รัตติกาล, TKDee~P2k_02, กาญจนธโร, บ้านริมโขง, ...สียะตรา.., สะเลเต, พี.พูนสุข, amika29

ข้อความนี้ มี 18 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

นักเขียนฝึกหัด มนัสยา

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s