อยู่เพียงลำพัง อ้างว้างเหลือเกิน
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
24 พฤศจิกายน 2024, 02:22:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: อยู่เพียงลำพัง อ้างว้างเหลือเกิน  (อ่าน 8530 ครั้ง)
มนัสศิยา
Special Class LV2
นักกลอนผู้ก้าวสู่โลกอักษร

**

คะแนนกลอนของผู้นี้ 64
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 122


ผู้ที่ต้องการถ่ายทอดความรู้สึกออกมาเป็นตัวอักษร


« เมื่อ: 30 มิถุนายน 2011, 05:26:PM »

ข้ายืนอยู่เพียงเดียวดาย
ที่ริมหาดทราย
ไม่มีแม้แต่เพื่อนใจ
เห็นแต่ท้องฟ้ากว้างใหญ่
ทะเลกว้างไกล
กับแสงสุรีย์จันทรา
แม้นยามนี้ดูงามตา
แต่หัวใจข้า
รวดร้าวแทบสิ้นชีวี
ฝากคลื่นไปกับคำนี้
ช่วยบอกเขาที
ว่ายังคงมิเปลี่ยนแปลง

แต่คงไม่มีประโยชน์ วันนี้มันคงจะสายไปแล้วจริงๆ สำหรับเราและเขา

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

รพีกาญจน์, รุ่งอรุณ, --ณัชชา--, นพตุลาทิตย์, หฤหรรษ์, ~ploy pim~, (ฟ้า) มารสุรา, ♥ กานต์ฑิตา ♥, ลมหนาว, สุวรรณ, สายใย, ธันวาคม, ยามพระอาทิตย์อัสดง, ไม่รู้ใจ, รัตติกาล, TKDee~P2k_02, Design with love ᵔᴥᵔ, กาญจนธโร, บ้านริมโขง, ...สียะตรา.., สะเลเต, พี.พูนสุข

ข้อความนี้ มี 22 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

นักเขียนฝึกหัด มนัสยา

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s