[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กาญจนธโร]

คิดถึง
เหมือนแรงหน่วงดึง...ตรึงเราให้เฝ้าฝัน
แม้อยู่ไกลแสนไกล...ดั่งดวงใจเราใกล้กัน
และยึดมั่น...สัญญาใจ

ห่วงหวง
รักล้นทรวงนะดวงขวัญ...แสนหวั่นไหว
ขอเพียงแอบมองอยู่อย่างนี้...ตลอดไป
แม้ไม่ใช่...บางใครที่เธอต้องการ

หลอกหลอน
เพราะรักซ้อนที่ซ่อนไว้...คือไฟที่เผาผลาญ
ทิ้งรอยแผลของผู้แพ้...กับหัวใจอันแหลกลาญ
คงอีกนานกว่าจะผสาน...สงสารตัว

รักหรือ?
ใครเล่าที่ยึดถือ...ว่ารักคือแสงสว่างในเงาสลัว
สร้างนิยามและความหมาย...สุดท้ายให้หวาดกลัว
โปรดเถิดทูนหัว...โปรดอย่ายั่ว...ปวดหัวใจ...

...คิดถึง...
...คือห้วงคำนึง..ซึ้ง..เศร้า..เหงา..ฝัน...
...คือทรงจำต่าง ต่าง..อีกสิบ..ร้อย..พัน...
...ที่อาจซบซาน..หรือผลิบาน..บนลานใจ...

...ห่วงหวง...
...คือรู้สึกของคน..ที่คิดว่าตนเป็นเจ้าของ..แต่หวั่นไหว...
...กลัวที่จะยอมรับ..กับการก้าวเดินจากไป...
...กลัวว่าเขาหรือใคร..จะไม่มาดูแล...

...หลอกหลอน...
...คือภาพสะท้อน..ของความหวาดกลัว..บาดแผล...
...คือทรงจำเก่าเก่า..ที่เราไม่อยาก..แม้เพียงชายตาแล...
...ไม่อยากแม้แค่..เก็บไว้เป็นบทเรียน...

...รักหรือ...
...คือนิยาม..ไร้นิยามขีดเขียน...
...คือตำราที่..ไม่มีในห้องเรียน...
...คือคำเนียนเนียน..ของวงเวียนหัวใจ...

(ขออภัยคุณปรางทิพย์ ที่ไม่ได้รับสัมผัสครับ..)