~ไม่อาจทนอยู่~
พี่จำจาก จากจร บังอรข้า
พี่จำลา ลาแล้ว น้องแก้วเอ๋ย
พี่จำพ่าย พ่ายแพ้ แม่ทรามเชย
พี่จำเอ่ย เอ่ยคำ มิร่ำไร
น้องจำอยู่ อยู่เคียง แค่เพียงร่าง
น้องจำข้าง ข้างกัน ด้วยหวั่นไหว
น้องจำยืน ยืนยัน เพียงกลั้นใจ
น้องจำให้ ให้ครอง เพียงคล้องควง
พี่จึงทน ทนไป เพราะใจสั่ง
พี่จึงพลั้ง พลั้งผิด เพราะคิดหวง
พี่จึงเศร้า เศร้าหม่น เพราะคนลวง
พี่จึงทวง ทวงขอ เพื่อต่อลม
น้องจึงกล่าว กล่าวโทษ เกรี้ยวโกรธพี่
น้องจึงชี้ ชี้ต่ำ ด้วยคำขรม
น้องจึงหัก หักล้าง ถากถางปม
น้องจึงถม ถมทับ ให้อับปาง
พี่ต้องเจ็บ เจ็บจอด นั่งกอดเจ่า
พี่ต้องเศร้า เศร้าซม เพราะปมหมาง
พี่ต้องดับ ดับดิ้น แบบสิ้นทาง
พี่ต้องสาง สางอก ยกกมล
น้องต้องการ การมี พี่ยอมให้
น้องต้องใจ ใจกล้า อย่าสับสน
น้องต้องเอ่ย เอ่ยร้อง มิต้องทน
น้องต้องค้น ค้นหา ว่าคือใคร?
พี่จำจาก จากจร ก่อนสิ้นค่า
พี่จำลา ลารัก ที่ผลักไส
พี่จำพ่าย พ่ายแพ้ แม้จำใจ
พี่จำไกล ไกลหน้า...ลานิรันดร์
บอม ซอง ดุ๊ก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
