ใจเจ้าเอ๋ยเจ้ากรรมถลำลึก
ดั่งตกตึกนึกออดเฝ้ากอดหมอน
แกล้งไม่รักหนักใจดั่งไฟฟอน
แสนร้าวรอนห่อนเห็นการเล่นตัว
นึกจะบอกว่ารักใจชักวุ่น
ยามแม่คุณมองมาพาใจมั่ว
แกล้งทำเป็นเอ็ดอึงปั้นปึ่ง,รัว
แต่เพียงชั่ว แอบมองดั่งต้องมนต์
เพราะตัวเราต่ำต้อยคอยเก็บกด
สุดรันทดรักแท้เริ่มแต่ต้น
หลงรักเขาข้างเดียวมันเคี่ยวจน
ใจวกวนแหวกว่ายมิคลายเกลียว
ทำอย่างไรดีหนาจึงกล้าบอก
กลัวเธอหลอกให้หลงพะวงเหลียว
จึงต้องทนห้ามใจอย่าไปเชียว
คนใจเดียวเปลี่ยวเหงากลัวเขาเมิน
"ปรางค์ สามยอด"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
