Re: มันคงถึงที่สุดจุดดักดาน
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
24 พฤศจิกายน 2024, 05:32:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: มันคงถึงที่สุดจุดดักดาน  (อ่าน 9595 ครั้ง)
darkness_hero
Special Class LV1
นักกลอนผู้เร่ร่อน

*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 32
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 160



เว็บไซต์
« เมื่อ: 29 มิถุนายน 2011, 06:00:PM »

เป็นลูกน้องจึงจำใจต้องก้มหน้า
โดนด่าว่าโดนเย้ยหยันให้เสื่อมเสีย
ใจเดือดดาลร้อนฉ่าอยากจะclear
ลูกพี่เองก็เอี่่ย....เอี้ยไม่ต่างกัน

ทำงานไปไม่ได้พักพักไม่ได้
ผลงานไซร้ลูกพี่ได้ช่างน่าขัน
เป็นตลกร้ายที่พบเห็นเป็นรายวัน
เงินเดือนนั้นก็หยุดนิ่งไม่ไหวติง

งานนั่นนี่งานโน่นนู้นสารพัด
ก็มาจัดลูกน้องทำในทุกสิ่ง
ลูกพี่เล่น Facebook มือระวิง
บ้างก็สิงตาม Webboard สบายใจ

"ผมทำงานตามที่สั่งแล้วครับพี่"
ลุ้นอีกทีว่าลูกพี่พอใจไหม
ไม่ถูกใจ ก็คาดคั้น ว่ากูสั่งอะไร
ไอ้ลูกพี่...นี่ยังไง "มรึงสั่งเอง"

มีความชอบไอ้ลูกพี่เสนอหน้ารับ
ทีโดนยับโบ่ยลูกน้องอยู่เหยงเหยง
ไม่อยากด่าต่อหน้าใช่ว่าเกรง
แต่ไม่อยากโหวงเหวงเพราะตกงาน

ที่ก้มหน้าทำงานไปใช่ว่าชอบ
แต่ว่าคือ"คำตอบ"ขอเล่าขาน
เบื่อขี้หน้า ลูกพี่ เกินทัดทาน
ก้มทำงาน ไม่เห็นพี่ สบายใจ

บทที่ 1 วรรคสุดท้าย เปลี่ยน "อ.อ่าง" เป็น "ห.หีบ" เองนะครับจะได้ไม่หยาบ

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

ยามพระอาทิตย์อัสดง, รพีกาญจน์, ♥ กานต์ฑิตา ♥, --ณัชชา--, ~ploy pim~, สะเลเต, กามนิต

ข้อความนี้ มี 7 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ถ้าโลกนี้ไม่มีความมืด มนุษย์ย่อมไม่เห็นค่าของแสงสว่าง
about.me | blog

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s