เวลาที่ใช้ไปมากโข
ถ้าเก็บใส่ขวดใบก็คงโตเท่ากับโอ่ง
แต่สิ่งที่ได้แลกกับเวลาแล้วฉันงง
ยังเหวงโหวงโล่งโจ้งไร้จุดหมาย
ฉันวิ่งไล่ไขว่คว้าเพียงอากาศ
ใจที่ขาวสะอาดเริ่มจางหาย
มันอึดอัดขัดสนกระวนกระวาย
จะระบายกับใครก็อายตัว
เพราะว่ารู้อยู่แก่ใจว่าใครผิด
เป็นความคิดต้องแก้ข้างในหัว
เหมือนไม่ยากแต่มากมายใจก็กลัว
จะเอาตัวไปทุกข์ทนเพื่อคนใด
ออกมาเถิดถ้าเกิดอดทนแล้ว
แต่ไม่แคล้วเจอผลเกินทนไหว
ออกดีกว่าถ้าต้องอยู่อย่างทรมาณใจ
ทนต่อไปไม่ต่างอะไรเมื่อใจอยู่ในกรง
ออกมาอยู่อย่างโดดเดี่ยวเปลี่ยวอกหนอ
ดีกว่าขอเศษส่วนใจที่ใครเขาไม่สน
ออกมาจากความทุกข์ที่เกินทน
จะเจ็บจะจนฉันพร้อมเผชิญเดินต่อไป
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
03 มกราคม 2025, 03:52:AM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ลานิรันดร์ (อ่าน 22415 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: