วันก่อนเก่าเราสองประคองคู่
ใจเฟื่องฟูลอยฟ้านภาเที่ยง
ทุกคืนวันผันผ่านสำราญเรียง
เราพร้อมเพรียงเอียงหูชื่นชูกัน
แต่บัดนี้จำจากพลัดพรากแล้ว
ดั่งดวงแก้วลอยไกลจากใจฉัน
ทุกข์ระทมขมขื่นทุกคืนวัน
สุดจาบัลย์ขวัญอ่อนมารอนแรม
กลับมาเถิดจอมขวัญฉันขอร้อง
มาปรองดองเพิ่มแสงเข้าแต่งแต้ม
ฉันหงอยเหงาเหลือเกินเชิญจารแจม
คืนยิ้มแย้มแจ่มใสสู่ใจ"เรา"
"ปรางค์ สามยอด"
มัวแต่พิไรร่ำคร่ำครวญ เจ้า amika แซงหน้าไปเส้นยาแดงผ่าแปด เล้ย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
