มันคงถึงที่สุดจุดดักดาน
เป็นลูกน้องของพี่หลายปีได้
คอยอยู่ใต้บัญชาไม่ฝ่าฝืน
ประพฤติตนเหมาะสมแม้ขม-กลืน
ก็หยัดยืนเคียงข้างอย่างอดทน
เพราะหน้าที่ของผมคือก้มหน้า
ตามบัญชาเช้า-ค่ำไม่พร่ำบ่น
เป็นเครื่องทำงานหนักเป็นจักรกล
ในเครื่องแบบชุดคนอย่างจนใจ
วันนี้เครื่องทำงานอาการทรุด
คล้ายชำรุดที่หัวกลัวเป็นไข้
มันปวดกลางกบาลเสียดด้านใน
มิอาจไปประจำกระหน่ำงาน
ขออภัยเนื่องว่าจำลาพี่
เหตุผลที่ลาออกยากบอกขาน
ถ้าหากเผยเอ่ยเอื้อนเหมือนประจาน
กลัวเป็นการหมิ่นเหม่เนรคุณ
เมื่อได้ทำหน้าที่อย่างเต็มที่
เมื่อวิถีต้องออกนอกจุดหมุน
เพราะความยุติธรรมต่ำสมดุล
เกินสภาพยืนหยุ่นการยอมรับ
มันคงถึงที่สุดจุดดักดาน
ตำแหน่งงานหลายปีไม่มีปรับ
กี่น้ำใบบัวบกหยอดอกยับ
จะพอซับสักรอยความน้อยใจ
งานมากมายก่ายกองสนองพี่
แล้วความดีความชอบตอบได้ไหม
ว่ามันตกอยู่ถึงหนึ่งผู้ใด
คนรับไปพี่รู้หนึ่งผู้เดียว
วันนี้เครื่องทำงานอาการทรุด
มันชำรุดหัวคิดเริ่มบิดเบี้ยว
ถูกเหยียบหัวกดรีดจนซีดเซียว
ไม่เหลือเรี่ยวแรงหลักเลยสักนิด
ขอถอนหัวถอยบ่าจากฝ่า-อุ้ง
อาจจะรุ่งหรืออาจจะพลาดผิด
ขอไปตายดาบหน้า..ถ้าชีวิต
อยู่ก็เหมือนยึดติดกับจุดตาย
ขำขำนะครับ...ขออภัย..นานนานแต่งที...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
