รู้ว่ากลอน อ่อนด้อย ค่อยศึกษา
รู้ที่มา ของคำ พร่ำว่าอ่อน
รู้อย่าผละ ละทิ้ง ขอวิงวอน
อยู่บ้านกลอน ต่อไป ให้นานนาน
พยัญชนะ สระ ตัวสะกด
ประสมบท พจน์คำ นำไขขาน
ออกแบบผัง ฝังพยางค์ วางกลอนกานท์
พอเขียนอ่าน เลิศล้ำ คำคล้องจอง
เมื่อเริ่มแต่ง ก็เห็น เป็นเช่นนี้
ปีสองปี ผ่านแล้ว เก่งแคล่วคล่อง
สุดแต่ พรสวรรค์ ชี้ครรลอง
อย่าเฝ้ามอง ติฉิน ค่อนนินทา
ถ้ากำหนด กฎเหล็ก เด็กหัดใหม่
อาจถอดใจ ทันที พลันหนีหน้า
เราที่อยู่ อายุขัย วัยชรา
ละภาษา ของไทย ใครสืบแทน
ก็ถูกนิด ผิดบ้าง ช่างมันเถิด
ไม่ประเสริฐ เลิศเจ๋ง เก่งเหลือแสน
โลกสุนทรี ศรีวิไล ไร้พรมแดน
ไร้คะแนน แฟนมาน แค่อ่าน..พอ
รพีกาญจน์ 59