พร่ำรำพันรำพึงแด่รัตติกาล
พระเจ้าประทานอะไรมาให้ข้า
เหมือนต้องหลีกลี้ไปที่ปลายนภา
หลังเวลาอาทิตย์ลับอัสดง
เป็นเพียงแสงเล็กเล็กที่ปลายฟ้า
เทียบกับนภาข้าเป็นเพียงแค่ฝุ่นผง
ไร้คนเห็นไร้คุณค่าให้ยังคง
ฤาสววรณค์ให้ข้าปลงหรืออย่างไร
พยายามทุกลมหายใจส่องสว่าง
พยายามทุกทางเท่าที่ข้ายังทำไหว
พยายามแล้วพยายามอีกแล้วอย่างไร
เมื่อไร้ใครเห็นค่าหันมามอง
เปรียบตัวข้าเป็นเพียงก้านไม้ขีด
ถึงจะรีดเค้นพลังยังเป็นสอง
มิอาจเทียบสุริยาตามครรลอง
คนอื่นทองข้าเศษดินเท่านั้นเอง
พระเจ้าประทานอะไรมาให้ข้า
เหมือนต้องหลีกลี้ไปที่ปลายนภา
หลังเวลาอาทิตย์ลับอัสดง
เป็นเพียงแสงเล็กเล็กที่ปลายฟ้า
เทียบกับนภาข้าเป็นเพียงแค่ฝุ่นผง
ไร้คนเห็นไร้คุณค่าให้ยังคง
ฤาสววรณค์ให้ข้าปลงหรืออย่างไร
พยายามทุกลมหายใจส่องสว่าง
พยายามทุกทางเท่าที่ข้ายังทำไหว
พยายามแล้วพยายามอีกแล้วอย่างไร
เมื่อไร้ใครเห็นค่าหันมามอง
เปรียบตัวข้าเป็นเพียงก้านไม้ขีด
ถึงจะรีดเค้นพลังยังเป็นสอง
มิอาจเทียบสุริยาตามครรลอง
คนอื่นทองข้าเศษดินเท่านั้นเอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
