.jpg)
...คนหนึ่งคนสับสนคล้ายหลงทาง
แสนอ้างว้างเดียวดายไร้ความหวัง
เดินบนซากวิมานที่ผุพัง
ไม่ถึงฝั่งฝันไกลให้ลำเค็ญ
ลิขิตฟ้าหรือชะตามากำหนด
อนาคตทางรักที่อยากเห็น
พังทะลายหายจากยากจะเป็น
มิวายเว้นว่างเปล่าพาเศร้าใจ
ฝันลอยไปแห่งใดที่ใหนหนอ
ใครจะพอชี้ทางมีบ้างไหม
แม้ทุกข์ท้อขอสู้สู่เส้นชัย
ไกลเพียงไรจะฝ่าชะตากรรม
จากอดีตปัจจุบันอันโหดร้าย
เพียงเงากายตามติดคิดเพ้อพร่ำ
ด้วยหัวใจมุ่งมั่นอย่างผู้นำ
จะเดินย่ำเหยียบย่างตามทางเดิน...
.............................................
......สองเท้าที่ก้าวเดิน
...จะเผชิญทุกผองภัย
...สองมือ..กับหนึ่งใจ
...ก็จะเป็นเช่น..คนเดิม
......บทประพันธ์ของ...คนขลุ่ยเขียน....
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
